Jonge mensen leren de stilte waarderen

Op kamp met Kena: jonge mensen leren de stilte waarderen

Dat je geluk kunt ervaren in gewone dingen. Dat je gelukkig wordt als je balans ervaart in je leven, balans tussen spelen, werken en rusten. Dat stilte niet iets is om bang voor te zijn, maar net helend is. In de vakantiekampen van Kena leren jonge mensen de stilte opnieuw ontdekken en waarderen. ‘Later, als ze als volwassene terugkijken op die vakantieherinneringen, blijkt net die ervaring een diepe indruk nagelaten te hebben’, zegt Kena-voorzitter Jeroen Hendrickx.

Stilte. Rust. Ruimte maken om gewoon te ‘zijn’, dicht bij jezelf en zonder afleiding van gebabbel en gedoe: het lijkt haaks op de tijdsgeest te staan, dwars in te gaan tegen onze overactieve samenleving, met haar eindeloze –niet te missen!- informatiestromen en nadruk op presteren en actief zijn. Ook jonge mensen leven in een wereld van presteren, bezig zijn, communiceren, informatie verwerken. Vergroeid met smartphone, voortgedreven om dingen te doen, resultaten te behalen, events te beleven.

En toch. Dwars tegen die tijdsgeest in doet jongerenvakantie-organisatie Kena het echt anders. Rust en stilte is een belangrijk deel van hun vakantiekampen met kinderen en jonge mensen. Rust zit ‘m in de herhaling van een vast dagritme. ‘s Avonds krijgt de stilte een ereplaats. Op die manier herstellen ze bij Kena de balans tussen werken, spelen en rusten. ‘Want als naast actief zijn ook stilte en rust ingebed raakt in het dagelijks leven, creëer je voor jezelf de voorwaarden om gelukkig te zijn’, zegt Jeroen.

Vast ritme, rust en natuur

‘Leven op kamp is intens. En dat moet je kunnen volhouden. Een duidelijk dagritme, met genoeg ruimte voor stilte en rust, maakt dat mogelijk’, aldus Jeroen. Ook de natuur van de kampomgeving draagt daaraan bij: het uitgestrekte bos- en vengebied van Heuvelsven in het Limburgse Dilsen-Stokkem. De jongeren werken er mee met de natuur, helpen het natuurgebied in stand houden. Ze sporten, spelen in de bossen en zwemmen in het ven.

Stilte opbouwen

Elke avond verloopt volgens een weerkerend ritueel, waarin stap voor stap de ervaring van rust en stilte wordt opgebouwd. Dat gaat zo: de groep verzamelt in een kring rond een kampvuur. Ze maken er toneel en zingen er liederen. Met elk lied komt de stilte een beetje dichterbij. ‘Na het laatste lied blijft iedereen stil’, zegt Jeroen. ‘Dan gaan we nog even naar de kapel, waar iedereen in stilte even gaat staan of zitten. Elke jongere voelt dan vanzelf wanneer het tijd is om de dag af te sluiten. Druppelsgewijs trekken ze naar hun eigen nest. Elk op zijn eigen ritme, dicht bij zichzelf. Ze houden de stilte vast tot ’s ochtends.’

Cadeau voor nu en later

Klinkt moeilijk? Anders? Dwars tegen de kwetterende, kakelende, lawaaierige jongerencultuur? Wel dwars, maar niet zo moeilijk, blijkt. ‘Het is altijd zo geweest op onze kampen en het lukt ook in deze tijd nog altijd,’ zegt Jeroen. ‘Het is heel moeilijk om uit te leggen. Het werkt gewoon. Het is wel even wennen voor de meeste jongeren, maar stuk voor stuk waarderen ze die stilte al heel gauw. Ze ontdekken dat stilte en rust ook gelukkig maakt. Jaren later, als ze al lang volwassen zijn, kunnen ze dat gevoel, die herinnering nog oproepen.

Interview door Griet Bouwen