Emilie vertelt over haar eerste vitamineweekend

‘Een weekend lang vergaderen over allerlei zaken die met KENA te maken hebben.’ Dat was wat een vitaminenweekend volgens mij inhield. In oktober ging ik voor de eerste keer mee. 

De ochtend van vertrek viel de regen met bakken uit de hemel. Aangezien er dit weekend ook een teambuilding was voorzien, nam ik niet enkele basisspullen mee, maar ook een heleboel regenkledij. Aangekomen in Heuvelsven, kwam de zon er al door en bleken al die extra kleren overbodig. Zodra iedereen aangekomen was, werden we ingelicht dat we in de gevangenis beland waren. Twee teams namen het tegen elkaar op om zo snel mogelijk de gevangenis te verlaten, voor onze ontsnapping opgemerkt zou worden. Geboeid werden we door enkele corrupte agenten naar de plaats van vertrek gevoerd (lees: een hoopje mensen in een camionette met een zak over hun hoofd, dat moet nogal een grappig zicht geweest zijn). De race begon met een zoektocht naar sleutels in het ven. Daarna volgden een oriëntatietocht. Om onze volgende locatie te vinden, moesten we altijd eerst een opdracht vervullen. 

Wanneer je een grote groep volwassenen die al jaren leiding geven, nog eens een spel laat spelen, komt bij sommigen een enorme competitiedrang naar boven. Niemand zal het toegeven, maar af en toe werd er dan ook wel eens vals gespeeld. Net voor we terug op het terrein aankwamen, vielen de eerste druppels. Het winnende team, het mijne natuurlijk (dankzij het oriëntatievermogen van Peter), kwam nog droog aan. Na het douchen werd er gezellig samen gegeten. Gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen zorgden voor heel wat gelach en geschater, maar ook soms hevige discussies en interessante gesprekken. Als nieuwste lid moest ik zielig en alleen de hele afwas doen (oke, misschien is dat niet helemaal waar,.. En zelfs als het dat wel was, zou ik dat niet toegeven, want dan komen er nooit meer nieuwe mensen naar een vitaminenweekend en blijf ik het slachtoffer!) Rond 21u30 moest er dan nog maar wat vergaderd worden…

De volgende ochtend was niet voor iedereen even gemakkelijk. De avond ervoor was heel erg leuk geweest en de nacht dus niet voor iedereen even lang. Na een uurtje intensief vergaderen over kadervorming, was het al weer tijd voor de algemene vergadering. ‘Een weekend lang vergaderen over allerlei zaken die met KENA te maken hebben.’ Dat was hoe een vitaminenweekend er uitzag volgens mij. Nu weet ik wel beter! (Al heb ik van horen zeggen dat het normaal wel vooral vergaderen is, maar onder het motto ‘verwacht het ergste en dan valt het altijd beter mee’, wordt de februari-editie ongetwijfeld ook een topper!).

Samen met Annelies en Hans, had ik ook echte KENAvitamientjes opgedaan. We beslisten in november een werkdag te houden om het sportkot eens grondig onder handen te nemen en eventueel ook de kelder op te ruimen. Anderhalve maand later trokken we met tien mannen en vrouwen en veel goesting in de vroege uurtjes naar Heuvelsven. Het resultaat kan je tijdens het winterkamp gaan bewonderen. Hopelijk binnenkort meer van dat!