Ontelbare Heuvelsven-verhalen en -herinneringen samen

De anciendag bijna twee weken geleden was de laatste grote activiteit voor ons jubileumjaar ‘75 jaar jeugdwerking in Heuvelsven’. De kans dat we volgend jaar opnieuw een grote studio afhuren voor een mega-bonte ring is, hoe plezant dat ook was, eerder klein. Na onze eerste anciendag voelen we wel meteen dat hier een vervolg op moet komen. Wat was ik blij mijn eerste van drie adjunctenteams nog eens terug in Heuvelsven te zien. Dat was dertien jaar geleden. Anderen hadden elkaar vijfendertig jaar niet meer gezien. Eén van de aanwezigen was bij de allereerste groep meisjes die halverwege de jaren ‘70 voor het eerst mee op kamp kwamen.

Drie vaststellingen

Zet wat mensen bij elkaar met als gemeenschappelijk kenmerk dat ze vele jaren in Heuvelsven doorbrachten en fluit een aantreden … ze gaan in vendels staan. Ze roepen een kreet en beginnen te zingen. Leg wat spelletjes uit en er wordt geravot. Niet zonder gevaar of slag en stoot. We zijn geen twintig meer. Gelukkig was er een kinesist in de zaal.

Samen kampen doen is als skiën. Zet zo een team voor een groep en in een wip en een gauw zou het kamp vertrokken zijn. Dat ervaarden velen als een heel bijzonder gevoel.

Waar zouden een groep volwassenen, na jaren elkaar niet gezien te hebben, meteen een gemeenschappelijk repertoire aan liedjes samen kunnen zingen? Een veel uitgebreider repertoire dan wat deze zomer aan bod kwam. Na afloop bleven die maar zingen tot in de vergaderzaal toe. Hoe ouder ze waren, hoe meer liedjes er niet mochten ontbreken. Onze enthousiaste focus tijdens de cursus op intervisie en reflectie, in de geest van het laatste decreet kadervorming, maakt dat we veel minder tijd voorzien voor het aanleren van liedjes. Echt één van onze grote en unieke sterktes. Op monitorenweekend kriebelde het idee al van muziek-zang- themaweekends. Daar zit muziek én toekomst in! Jullie gaan het niet geloven, maar zelfs zonder akoestische platen leent het nieuwe polyvalente gebouw zich al prima voor afdalingen. Zo vond de eerste bonte ring in ‘de Reiger’ plaats met de architect van de twee nieuwbouwen, met Heuvelsvenners van vroeger, van nu en de toekomstige deelnemers van morgen.

Een domein met een ziel…

“Ik volg al jaren wat er hier gebeurt via de Kenavensters. Op basis daarvan dacht ik dat alles er anders uit zou zien, maar de sfeer van het domein is helemaal hetzelfde gebleven.”

En dat klonk vooral als een geruststelling. Net die continuïteit, aangepast aan de tijd, maar als een vertrouwde haven, dat willen we zijn. Op zo’n moment voel je heel goed dat Heuvelsven niet zomaar een jeugdverblijf is. De vele anonieme mensen die ooit een stuk hebben bijgedragen tot het project dat we willen verderzetten, gaven het domein een ziel. En wanneer die mensen terug samen komen, geeft dat vuur. Dat verhaal schrijven we graag verder met nieuwe en oude ‘Heuvelsvenners’. Beiden voor meer dan een avondmaal samenbrengen is iets voor een volgende editie. Heel erg welkom en graag tot snel!

– Hans